Przebaczenie
Jednym ze sposobów uwolnienia negatywnych emocji, jest przebaczenie. Przebaczenie – akt woli, który kierujemy do osób, które nas skrzywdziły, zraniły. Jesteśmy często świadomi naszych ran w ewidentnych sytuacjach min: przemocy, presji psychicznej itp. Czasem jest to jednak gdzieś poza naszą świadomością, zapomnieliśmy, wyparliśmy, tylko w głębi czujemy dyskomfort, żal. Wiele rzeczy zapisanych jest jednak w pamięci komórkowej naszego ciała.Dziwi nas, że jesteśmy poruszeni określoną sytuacją np.: filmem, w którym rodzic obdarza dziecko miłością, wiadomością mówiącą o manipulacji. Coś w nas odzywa się z poziomu braku, tęsknoty lub jest wspomnieniem trudnych wydarzeń.
Przebaczenie może dotyczyć dwóch obszarów: przebaczenia innym i przebaczenia sobie.
Zazwyczaj, gdy myślimy o przebaczeniu przychodzą nam na myśl inne osoby, sytuacje, relacje. Istotne jest mieć świadomość potrzeby przebaczenia, niemniej znacznie ważniejsze jest jej praktykowanie. Czasami jest ono bardzo trudnie, przekracza wręcz nasze możliwości. Jean Monbourquette w książce „Twoja misja jak odkryć swój życiowy cel” pisze, że „przebaczenie (fr. pardon)oznacza dar doskonały, jako że łaciński rdzeń słowa „pardon” (per i donare) znaczy „dać całkowicie”. Otóż taki dar, wymagający miłości doskonałej, daleko wykracza poza ludzkie możliwości! ……. Przebaczenie przerasta wysiłki ludzkiej woli, jakkolwiek szczodra czy wielkoduszna by była. Wymaga ona nadmiaru miłości, specjalnej łaski, która może pochodzić tylko od Boga” (str. 93). Jean Monbourquette przytacza również badania. „Ankiety przeprowadzone wśród ludzi praktykujących przebaczenie w celu wyleczenia się, pokazały, że są oni mniej podatni na niepokój, depresję, napady gniewu, jak też mają wyraźnie większe poczucie własnej wartości”(str. 85). Zachęcam do prób przebaczenia mimo oporów, trudności. Gdy nie jesteś na to gotowy możesz próbować, gdy kolejny raz „przyjdzie” do Ciebie ten temat.
Nie mniej istotne jest przebaczenie sobie samemu. Często świadomie lub nieświadomie jesteśmy z siebie niezadowoleni, nie akceptujemy siebie, mamy o coś pretensję, oskarżamy, obwiniamy, nie kochamy siebie. Spróbujmy sobie to stopniowo przebaczać.
W literaturze można znaleźć w różny sposób definiowane etapy przebaczenia i sposoby, jak je praktykować, min. pozycja O. Roberta Degrandis’a „Modlitwa przebaczenia”.
Czasami w trakcie lub po sesji terapii czaszkowo-krzyżowej pojawiają się różne przemyślenia, wnioski dotyczące naszych trudnych relacji, sposobów działania. Świadomość tego co się pojawia i praktykowanie przebaczenia może wspierać uwalnianie emocji, niepokoju, lęku i być pomocne w przywracaniu spokoju, harmonii w naszym życiu.